Alfred Schaffer (1973) studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en Film- en Theaterwetenschappen alvorens in 1996 naar Zuid-Afrika te vertrekken waar hij als docent verbonden was aan de Universiteit van Kaapstad. Sinds enkele jaren woont hij weer in Nederland waar hij sinds 2007 fondsredacteur is van De Bezige Bij.

Hij debuteerde in 2000 bij Uitgeverij Thomas Rap met de dichtbundel Zijn opkomst in de voorstad, die werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs en bekroond met de eerste Jo Peters Poëzieprijs. Zijn tweede bundel, Dwaalgasten (2002), werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. In 2003 verscheen de bibliofiele bundel Definities en hallucinaties bij Perdu. In het voorjaar van 2004 verscheen zijn eerste bundel bij De Bezige Bij, Geen hand voor ogen, die opnieuw werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs.

Eind 2006 verscheen Schuim, die door een groep beroeplezers en critici werd verkoren tot de beste poëziebundel van dat jaar en werd bekroond met de de Hugues C. Pernathprijs. Kooi is zijn nieuwste bundel.

Alfred Schaffers poëzie is soms humoristisch, soms zakelijk en tegelijk vol absurde vondsten. Zoals Adriaan Jaeggi schreef in Het Parool: 'Schaffer is zeer gevoelig voor de absurde werkelijkheid waarin we leven, maar hij laat zich niet afbluffen. Nuchter en kordaat hakt hij zich een weg, wég met de prietpraat, wég met de ontregeling: dáár moeten we zijn. Alfred Schaffer is nu al een van de dichters die de komende jaren de koers aan zullen geven.'