Frans Kusters (1949-2012) debuteerde in 1975 met de verhalenbundel De reis naar Brabant. Zijn verhalen zijn voor het overgrote deel geen vertellingen, maar impressies, schetsen, notities en betogen, geschreven in een intense en suggestieve stijl. De meeste spelen niet ver van Kusters' eigen leven, in en om Nijmegen en in intellectuele kringen. Met Nesciaanse, milde ironie beschrijft Kusters de zinloze verlangens van zijn personages en hun vertwijfeling over verloren idealen. In 2001 verscheen Na het wonder, Kusters' eerste roman, waarin alle elementen uit de verhalen in hoofdpersoon Theo Pasveers zijn verenigd, in 2007 gevolgd door de verzamelbundel Scherven, een ruime keuze uit de verhalen. In zijn laatste verhalenbundel Paarse dingen uit 2009 bracht Frans Kusters het verleden vol weemoed tot leven: een bezoek aan een tante die zich niet vertoont; ruziënde vrienden die samen naar een nieuwe elpee van de Beatles luisteren, in flarden krijgen de gebeurtenissen een onverwachte betekenis. Frans Kusters schreef schijnbaar eenvoudig, onnadrukkelijk, subliem maar vol emotie.
Frans Kusters overleed op 20 november 2012.