Jan Campert (1902-1943) was dichter, columnist, criticus, journalist en stond daarnaast bekend als gangmaker van het literaire leven. Van bankbediende in Zeeland werd hij in de jaren twintig de bohémien in Amsterdam en Den Haag die trouwde met actrice Joekie Broedelet - uit welk huwelijk hun zoon Remco Campert werd geboren - en met de schrijfster Clara Eggink.

In het voorjaar van 1941 las Campert een bericht over de dood van vijftien leden van de Geuzengroep en drie februaristakers. Hoewel hij ze geen van allen persoonlijk kende, raakte hij onder de indruk en schreef het gedicht Het Lied der Achttien Dooden , dat kort na Camperts dood in 1943 verscheen als rijmprent van De Bezige Bij en uitgroeide tot symbool van het verzet tegen de nazi's.

Een keuze uit de poëzie van Jan Campert is uitgegeven bij De Bezige Bij onder de titel Dat ik van binnen brand (2004), zijn leven werd beschreven in de biografie van Hans Renders, Wie weet slaag ik in de dood (2004). Renders onthulde hierin de identiteit van de jongen die Campert vergeefs over de grens probeerde te smokkelen, wat tot hun beider aanhouding leidde.