Joris Note (1949) was met Walter van den Broeck en Daniël Robberechts redacteur van het literair tijdschrift Heibel. Hij schreef kritieken en essays voor diverse kranten en tijdschriften. In 1992 debuteerde hij met de roman De tinnen soldaat, over een kindertijd in een Vlaams katholiek milieu, in 1995 gevolgd door de verhalenbundel Het uur van ongehoorzaamheid, waarin een man zich de bizarre, ontroerende, wrede, komische en verdrietige details uit zijn jeugd herinnert en de novelle Kindergezang (1999), die werd bekroond met de NCR Literair prijs en de August Beernaertprijs.

In 2002 verscheen Timmerwerk, een biografische roman over de vader van de schrijver. De zoon die dit verhaal vertelt dwaalt rond in de plaatsen van zijn vaders leven. Hij heeft de touwtjes in handen maar moet toelaten dat ook zijn moeder op een verrassende manier haar opwachting maakt. De vader wordt benaderd via zijn eigen taal, en daaraan voegt de verteller nieuwe taal toe, een taal van herinneringen en fantasieën en historische terzijdes. Het resultaat is zowel het portret van een man als een uniek beeld van een Vlaamse verleden tijd.

Voorjaar 2006 verscheen zijn roman Hoe ik mijn horloge stuksloeg, die werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.