Jorn De Cock reist door het Midden-Oosten en ontdekt een werkelijkheid die niet strookt met de clichés. In Arabische dageraad geeft hij een beeld van wat er beweegt in de Arabische wereld, van de nachtclubs van Beiroet tot de fel geteisterde straten van Irak.

Westers nieuws over het Midden-Oosten gaat vaak over hetzelfde: Israel versus de Palestijnen, het kernwapenprogramma van Iran, fundamentalisme en de onderdrukking van vrouwen, en hoge torens en kunstmatige eilanden in Dubai. Belangrijk en interessant, maar andere verhalen blijven vaak achterwege. Door de opmars van nieuwe media – van Al Jazeera tot het internet – woedt de botsingen van ideeën rond cultuur en religie intensiever in vele Arabische straten dan in het kantoor van Geert Wilders – terwijl wij vaak de indruk van het tegendeel krijgen.

Gesloten landen als Syrië openen economisch hun deuren, omdat er geen alternatief is. Damascus is niet langer een bouwvallige hoofdstad van een socialistische republiek, maar een bruisende metropool die aanknoopt bij zijn oude glorieuze verleden en tegelijk haast ongemerkt sociale taboes wegveegt, van ongehuwd samenwonen tot straatprostitutie.

Zelfs in het oerconservatieve Saudi-Arabië werd onlangs de eerste universiteit geopend waar meisjes zonder hoofddoek met jongens de banken mogen delen. In Libanon verloor de sjiitische Hezbollah de laatste verkiezingen.

Het Arabische schiereiland is daarmee nog geen goednieuwsshow geworden, maar er woedt een strijd tussen moderniteit en conservatisme die bij ons onder de radar blijft. In Arabische dageraad beschouwt Jorn De Cock de Arabische wereld niet als een statisch geheel, maar probeert hij te begrijpen wat er beweegt.