De hydrograaf is de geschiedenis van Franz von Karsch, die in het voorjaar van 1913 in Hamburg scheep gaat om de wetten van de zeegang te doorgronden. Maar alle wetenschap kan niet verhelen dat zijn leven in een impasse is geraakt, waarvan de uitweg niet op zee te vinden is. Dan zorgt het toeval voor een verrassende wending.
‘Karsch voelde zijn adem stokken. Daar, in die kleine, bedompte hut begreep hij wat de zee in werkelijkheid was: geen vlakte met einder en bruisende golven waaruit bruinvissen vrolijk opsprongen – nee, de zee was als de zon, die aan haar oppervlakte scheen te kolken alsof het één grote oceaan was en die van binnen heet en wit was, zoals in de diepten van de zee koude en duisternis heerste. Zon en zee waren dode materie, die leefde.’