De mooie zomer bestaat uit drie novellen die draaien om de machteloosheid van jonge mensen, hun onvermogen om deel te nemen aan het ingewikkelde spel der lusten, waarnaar ze wel vurig verlangen. Het is zomer in Turijn, bloedheet en broeierig. In De mooie zomer bloost Ginia bij de gedachte dat haar vriendin Amelia naakt poseert voor schilders. Ze zou net zo vrij willen zijn als zij. De verteller van De duivel op de heuvels doet mee met zijn vrienden als die zich naakt en onder de modder koesteren in de zon, maar voelt zich een buitenstaander tussen die naakte lijven om hem heen. En in Vriendinnen heeft Rosetta het moeilijk omdat ze zich niet kan losmaken van een troebele, naargeestige verliefdheid.
‘In die tijd was het altijd feest. Je hoefde maar de deur uit te gaan en de straat over te steken om helemaal uitgelaten te raken, en vooral ’s nachts was alles zo heerlijk dat ze, als ze doodmoe thuiskwamen, nog steeds hoopten dat er iets zou gebeuren, dat er brand uitbrak, in huis een kind werd geboren, of misschien dat het onverwachts licht werd en iedereen de straat op kwam en je kon blijven doorlopen tot aan de velden en tot over de heuvels.’