‘Ze zijn er nog: avontuurlijke Grote Europese Romans, waarin het grote gebaar niet geschuwd wordt, de stad een hoofdrol speelt en historische en nationale grenzen wegvallen. Cartarescu laat ons alle hoeken van de literatuur zien. Cartarescu doet een gooi naar het schrijven van een roman die grenzen van tijd, logica en begrip overschrijdt. Hij gooit alle oude concepten van herinnering overboord, ridiculiseert ze, rekt ze op en trekt ze uit. an chronologie heeft deze roman geen boodschap en louter lui consumeren – dat doet die lezer maar ergens anders. Zijn verhalen overstijgen het eigen individu, de eigen tijd, kijken verder dan hun geboorteland en zijn, vooral, groter dan hemzelf.. (…) In een knappe vertaling van Cartarescus vaste vertaler Jan Willem Bos.’ - NRC Handelsblad ****
‘Een 1500 pagina’s tellende stream of consciousness. (…) Cartarescu kan beginnen met een beschrijving van de harige poot van een insect om vervolgens uit te zoomen tot een zomers tuinfeest. Met deze filmische benadering plaatst de schrijver zijn familiegeschiedenis in een surrealistische wereld, waarbij het onderscheid tussen droom en herinnering gering is.’ - Volkskrant
‘Een roman die geduld vraagt, maar waarin je wel bijzonder fraaie zinnen en beeldspraak aantreft, zoals hier, in de beschrijving van een circus dat afbrandt: “De blauwe bol van de najaarshemel wemelde van de luie asvlokken, zo groot als de bladzijden van onze schoolschriften, die wervelden, zachtjes knisperden en af en toe in de zon een grijs facet te zien gaven, poezelig als een vogelborst (…)”.’ - Trouw
‘ De trofee is overweldigend en stoutmoedig, geweldig vertaald (door Jan Willem Bos), en een draaimolen voor de geest. Een panoramische roman over Boekarest, Nederland en de hemel; een door en door mystiek boek in een ultieme literaire vorm.’ - De Groene Amsterdammer
‘Mircea Cartarescu biedt een voorbeeld van wat het postmodernisme in de literatuur te bieden heeft. … Een unieke melange, zonder plot, zonder orde, van triviale observaties, felle politieke en filosofische overdenkingen, van dichterlijkheid en persoonlijke ontboezemingen. Het is taalkaviaar, als hutspot geserveerd.’ Vrij Nederland ****
