Van 9 september 1987 tot 14 september 1988 verscheen de reeks ‘Dichterbij’ in het Vlaamse weekblad Knack. Bijna elke week vertaalde, bewerkte, becommentarieerde én illustreerde Hugo Claus een gedicht. De gekozen gedichten zijn verheven en schaamteloos banaal, schmierend en bevlogen. Iedere dichter voorzag hij van even beknopte als toepasselijke biografieën: John Keats, William Shakespeare, Henri Lavedan, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Su Tung-P’O, Richard Wilbur (‘professor en gevaarlijk tennisser’), Guillaume Apollinaire en Rainer Maria Rilke. Maar ook Napoleon Bonaparte ontbreekt niet: ‘Frans schrijver die nogal beïnvloed werd door de filozofie van Jean-Jacques Rousseau.’ De typering van Charles Simics poëzie, die ‘het sakrale en profane tracht te verenigen’, geldt evengoed voor Claus’ eigen oeuvre. Deze prachtige en rijke verzameling van vijfenveertig gedichten is niet alleen een intieme kennismaking met de wereldpoëzie, maar tevens een zelfportret van deze grootse Europese dichter. Hugo Claus vertaalde en illustreerde erudiet en speels het werk van dichters die hem inspireerden en volgde daarbij zijn eigen grillen en hartstocht.

‘Ik amuseer me goddelijk bij het vertalen. Al jaren kom ik in bibliotheken balladen uit de zestiende eeuw of Arabische dichters tegen die al die tijd buiten de smaak van de experts en de professoren zijn gevallen. Daardoor is er een tweede museum in mijn hoofd gegroeid van waaruit ik nu hertaal en herschrijf.’ – Hugo Claus