Wanneer de man en de zus van Ilana Hammerman kort na elkaar overlijden besluit ze een wereldreis te maken. Als oudere vrouw alleen ontdekt ze dat er voor haar geen barrières bestaan, ze kan gaan en staan waar ze wil en niemand houdt haar tegen. Met deze vrijheid in gedachten keert ze terug naar Israël, om daar naar de bezette gebieden te reizen. Ze wil het dagelijks leven onder die bezetting meemaken, er met de mensen praten en hen helpen waar ze kan. Zo smokkelt ze in haar oude auto Palestijnse kinderen voorbij de checkpoints en de bezettingsmuur zodat ze voor het eerst naar het strand kunnen. Ze merkt daarbij dat ze een vreemde positie inneemt: ze is in staat om de repressieve en vaak surreële regels naar haar hand te zetten, maar tegelijkertijd maakt ze impliciet onderdeel uit van de bezetting.
Een vrouw alleen is een pijnlijk eerlijk en prachtig geschreven verslag van de Israëlische bezetting – een blik in een bestaan dat voor alle partijen onhoudbaar is.