Grote Smerige Vlinder, het officiële debuut van roerganger Andy Fierens, bevat poëzie van hier en, vooral, van nu. De bundel toont mensen die het hoofd boven water proberen te houden, in een wereld waarin vervreemding en onzekerheid hoogtij vieren. In Fierens’ gedichten is niets heilig, ze zijn opgebouwd uit venijnige text bites, die samen een meedogenloos spervuur van scherp afgevijlde melktandjes op de lezer loslaten. Zo zien we een bonte stoet gekraakten en verdoemden passeren die hun hulpeloosheid verbergen achter een masker van sarcastische oneliners.
Grote Smerige Vlinder is een roerige trip, die je meezuigt in vulgariteit en wanhoop: ‘Ja er is licht: aan het einde van de tunnel één peertje van 40 watt.’ Maar vooral is het een pleidooi voor lef, lol en zelfspot. En een oproep om, als we dan toch ten onder moeten gaan, dat met een stuk in de kraag te doen.
‘ik ga naar zee
en schrijf honderd keer mijn naam
met een stok in het water’