In het tweeluik Heb lief en zie niet om vertelt Willem G. van Maanen op overtuigende en melodische wijze het verhaal van een begaafde toneelspeler die tijdens de Duitse bezetting trouwt met een joodse actrice, maar die zich ook aanmeldt bij de Kultuurkamer. Op de eerste bladzijden van deze roman wordt de zoon van zijn buurvrouw op straat neergeschoten. Zij verwerkt haar leed door een monoloog te schrijven, die zij de acteur ter hand stelt. In die monoloog gaat een joodse man na de oorlog op zoek naar de plek waar hij ondergedoken heeft gezeten. Zo spiegelen de twee delen van deze roman zich in elkaar, en vormen samen het ontroerende en onwrikbare bewijs van de onmogelijkheid en onwil van de mens om onder extreme omstandigheden te kiezen.
’Afgedankt is het woord, mevrouw, ik heb mezelf afgedankt. Huil nu maar niet, maak er geen drama van, Tränen nicht erwünscht, waarom dat in het Duits moet weet ik ook niet, daar komen we nog wel achter…’
‘Het lezen van Van Maanen is een avontuur, dwalen in een huis met steeds nieuwe deuren en onvermoede kamers.’ – Jury Constantijn Huygensprijs 2004
‘Zijn romans en verhalen zijn opgetekend in een genadeloze stijl.’ De Standaard