Ik had een strohoed en een wandelstok is een verzameling korte, absurdistische, sterk autobiografische verhalen – een man probeert een vrouw van stand ertoe te brengen hem in dienst te nemen als huisknecht; een ander trouwt met een vrouw met twee baarmoeders; een derde vertelt de geschiedenis van zijn moeder die te vondeling werd gelegd. Tragisch, moedig tegen beter weten in, wonderschoon: ‘Ik heb het licht meegenomen van kapotte straatlantarens en daar droom ik bij. Daar blijf ik bij dromen tot ik het weet. Wat weet? Dat weet ik niet.’ ‘De taal is zo krachtig dat je er af en toe bang van wordt.’ – Maartje Wortel