Ik Jan Cremer veroorzaakte bij verschijning in 1964 een kleine revolutie. De meerderheid van de critici was geschokt door het boek, ouders verboden hun kinderen het te lezen – uiteraard deden ze dat wel, en in groten getale. Het is een schelmenroman over het leven van de schrijver en schilder Jan Cremer, die op reis gaat, schildert, verhalen vertelt, vrouwen versiert en motor rijdt – vergelijkbaar met Jack Kerouacs On the Road, maar dan in het Nederlands. De boeken vlogen de winkel uit, ook in Amerika – waar hij lange tijd zou wonen – en in Duitsland. Een schitterend beeld van een tijd waarin alles voor het eerst mogelijk werd, met ongekende vaart en briljante humor geschreven.
‘In de schuilkelders zag ik ook voor de eerste keer mensen naaien, ik zag een meid liggen in d’r blote billen, er zaten allemaal putjes in haar witte weke vlees en een of andere kerel ging er boven op liggen hossen.’