Voor Cees Nooteboom werd Japan gaandeweg een diepe fascinatie die hem steeds opnieuw zou doen terugkeren naar het keizerrijk. Altijd kijkt hij achter de volgende heuvel, uit nieuwsgierigheid naar een Japan dat hij nog niet kent en begrijpt. Hij voelt een sensueel genot in de mensenmenigtes van Tokio, valt in de snelste trein ter wereld tussen de zingende monniken langzaam in slaap, probeert de verschillende tempels uit elkaar te houden en ziet in dat hij daar nog een volgend leven voor nodig zal hebben.

In Japan komen deze reisverhalen voor het eerst samen. Met zijn vermogen om de fijnere nuances van het land te begrijpen, richt Cees Nooteboom een persoonlijk monument op voor de kunst, landschappen en inwoners.