Lolita van Vladimir Nabokov is vanaf het moment van publicatie in 1955 controversieel geweest, vanwege de door de hoofdpersoon beleden liefde voor een nymfachtig jong meisje, dat nu eens lief gewillig is en dan weer gemelijk en weerbarstig. Zijn hopeloze liefde leidt tot een moord, of een vermeende moord, en het boek is vanuit de gevangenis geschreven in de vorm van een bekentenis voor de jury van de rechtbank die hem moet veroordelen of vrijspreken, ‘natuurlijk niet om mijn hoofd, maar om mijn ziel te redden’.
‘Lolita, mijn levenslicht, mijn lendevuur. Mijn zonde, mijn ziel. Lo-lie-ta: de tongpunt daalt drie treden het gehemelte af en tikt bij drie tegen de tanden. Lo. Lie. Ta.’