De herinneringen aan het wintermeisje uit mijn jeugd hangen in de nacht tegen de gevels van de binnenstad. De bijna lege laatste tram schuift door de smalle straten. Hij brengt me terug naar de kamers boven mijn spiegelatelier en leidt me met elke volgende hoek die hij omdraait verder weg van de vrouw die ik de afgelopen vier maanden iedere week een middag lang heb voorgelezen.
Na dertig jaar staat Lambert Hofman plots weer voor zijn onbereikbare jeugdliefde Lana. Het ‘wintermeisje’ waar hij ooit verliefd op was, blijkt blind te zijn geworden en is op zoek naar een voorlezer. Lambert besluit, onder een andere naam, die rol in haar leven te gaan vervullen.
Luchtgezichten is een ragfijne, zintuiglijke roman over de schommelingen van het hart en de tijdelijke troost van mooie verhalen wanneer in de liefde onherroepelijk wordt verloren.