Mijn vriendin Natalia is een uitzonderlijk literair werk over de grenzen van seksualiteit en macht in de relatie tussen een patiënt en haar therapeut.

Natalia besluit om in therapie te gaan om haar seksuele problemen aan te pakken. Ze denkt obsessief vaak aan seks, maar tijdens de daad dwalen haar gedachten juist alleen maar af. Ze heeft vele partners, haar relaties zijn van korte duur. Haar therapeut begint met een experimentele behandeling, waarin kunst, filosofie en literatuur centraal staan. Waarom liggen fantasie en realiteit zo ver uit elkaar in het leven van Natalia? Is haar hyperseksualiteit een symptoom van een groter probleem? Naarmate de sessies verstrijken wordt het duidelijk dat de therapie niet volgens de boekjes verloopt. Natalia voelt zich bevrijd en begint de sessies steeds meer over te nemen. Wie heeft de macht, Natalia of haar therapeut? Wie is de eigenlijke verteller van dit verhaal?