In de vaak geestige poëzie van Peter du Gardijn wordt de wereld kritisch tegen het licht gehouden. Dit zijn gedichten over de wereld zoals we die kennen, en zoals die zou kunnen zijn. Of, zou moeten zijn. Overal stuit de dichter op tegenstand, onbegrip en vooroordelen. Gelukkig blijft het niet bij veilig toekijken alleen, ook het eigen falen komt ter sprake: ‘Ik knik terug in multiculturele medeplicht:/ ook vanavond geen roet in het eten.’
Dit is transparante taal, poëzie zonder woordgekunsteldheid, zonder pose: ‘Veel mensen doen het leven na,/ weinigen zijn een weg van openbaring gegaan./ Ik ben steeds meer van het licht gaan houden.’
Onder de dieren is een buitengewoon rijk en gerijpt poëziedebuut van een dichter die ons en zichzelf niet spaart.
Gedichten uit Onder de dieren werden opgenomen in: De 100 beste gedichten van 2007, Meulenhoffs Dagkalender van de poëzie 2009 en Woef Tjielp Knor, De mooiste gedichten over dieren.