‘Op de dag dat Venetië onder water verdwijnt zullen alle leeuwen van de stad opstijgen als een dodelijk eskader, nog één keer vliegen ze rond de Campanile met het geluid van honderd bommenwerpers, en verdwijnen dan over de lagune als een machtige zonsverduistering en laten de zinkende stad alleen.’
Venetië leren kennen is erin durven verdwalen. Cees Nooteboom duikt diep in het labyrint en ontdekt tussen de verborgen wegen, gesloten poorten en ontelbare kanalen zijn eigen lagunestad. Hier leeft Nooteboom tegen de tijd in, omringd door doden die er paleizen, bruggen, schilderijen en beelden hebben nagelaten – een tastbare vorm van eeuwigheid. Met zijn vermogen om door te kunnen dringen tot de kern van zijn bestemmingen werpt hij een nieuw licht op de stad, haar geschiedenis en al haar kunstschatten. Venetië is een stad die misschien nooit helemaal van Nooteboom zal worden, maar hem ook nooit meer zal loslaten.