Jonge meisjes gaan massaal gebukt onder de ‘seksualisering van de samenleving’. Werkende moeders hebben het héél erg zwaar. Crèches zijn slecht voor de kinderziel. Islamitische hoofddoekjes moet je zien als onschuldige lapjes stof. Emancipatie vooral als ‘keuzevrijheid’. En vrouwen zijn eigenlijk verfijndere wezens: als zij het voor het zeggen hadden, dan was de kredietcrisis nooit uitgebroken.
Verwende Prinsesjes ontrafelt deze en andere sprookjes waarin Nederlandse vrouwen collectief lijken te geloven. Hoe komt het dat zij heden ten dage zo anders in de wereld staan dan hun seksegenoten in vergelijkbare westerse landen? En waarom zijn ze daar nog trots op ook? Ruim veertig jaar na Joke Kool-Smits beroemde essay ‘Het onbehagen bij de vrouw’ is er maar één conclusie mogelijk: dat onbehagen is geheel verdwenen. Niet omdat er geen ongelijkheid meer is, maar omdat Nederlandse vrouwen er hun schouders over ophalen. In dit boek veegt Elma Drayer de vloer aan met het zogenaamde feminisme van de Nederlandse vrouw.