De Pierre Bayle prijs voor cultuurkritiek 2009 is toegekend aan Michaël Zeeman. De breedte en diepgang van zijn kunstkritische en essayistische blik, hebben het Pierre Bayle bestuur doen besluiten Michaël Zeeman nog gedurende zijn leven deze prijs toe te kennen. Zijn vroegtijdige dood maakt dat deze prijs tegelijkertijd een eerbetoon is aan een uniek persoon in de Nederlandse letteren.
Volgens het juryrapport onderscheidde Zeeman zich als ‘vlijmscherp in zijn oordeel – positief of negatief -, een briljant stilist, begenadigd en soms meedogenloos redenaar en gespreksleider. Een man die de 21e eeuwse synthese was van Busken Huet en Ter Braak, van Michel de Montaigne en Samuel Pepys, een homo universalis van de romantiek die tegelijk het amusementsmedium televisie ogenschijnlijk met het grootste gemak naar zijn hand zette. De betekenis van Michaël Zeeman voor de Nederlandse essayistiek is niet te overschatten.’
In september verscheen bij De Bezige Bij een grote bloemlezing uit zijn veelzijdige werk, getiteld Aan mijn voormalig vaderland.

De prijs werd in de Rotterdamse Schouwburg uitgereikt aan Annemie Vanackere, weduwe van Michaël Zeeman.