De film Verloop van jaren – Dichter bij Remco Campert is geselecteerd voor het IDFA, dat plaats heeft van 16 tot 27 november. Aansluitend draait de film van John Albert Jansen in bioscopen door het hele land.
Remco Campert ziet zichzelf in de eerste plaats als dichter. Waarschijnlijk is hij echter beter bekend van zijn verhalen, columns en optredens voor televisie en in het land. Daarin heeft de schrijver een beeld van zichzelf geschapen als een charmant, bij iedereen geliefd zondagskind. Maar wie is hij echt? In Verloop van jaren zijn we een jaar lang dicht bij Remco Campert. We leren hem kennen in zijn dagelijks leven en zijn er bij op bijzondere, intieme en kwetsbare momenten. Die laten zien hoe een van onze grootste schrijvers in het leven staat. Bij het lezen en herlezen van zijn gedichten raak je steeds weer verbaasd en ontroerd door de mild ironische toon waarmee Campert het menselijk geploeter beschrijft. Van zijn vroege gedichten waarin de oorlog en de dood van zijn vader Jan Campert doorklinken naar zijn mijmeringen over liefde, poëzie en vergankelijkheid; Campert is een rake observator en iemand die er, wars van ideologieën en modegrillen, het zijne van denkt.
Verloop van jaren – Dichter bij Remco Campert is een film over weemoed, vergankelijkheid, de naderende dood en poëzie als levenselixer. Campert: “Ik wil de dood voorblijven. Zolang ik schrijf leef ik.”
John Albert Jansen regisseerde eerder lovend ontvangen films over belangrijke internationale dichters zoals Wreed geluk (2009) over Hugo Claus, Einde en begin (2011) over de Poolse Nobelprijswinnares Wislawa Szymborska, Het afwezige land (2013) over de Syrisch-Libanese dichter Ali Ahmed Esber en Het alfabet van de angst (2015) met en over de Roemeens-Duitse Nobelprijswinnares Herta Müller.
De regisseur zegt over de film: “Verloop van jaren – Dichter bij Remco Campert is als het ware een jaar uit het leven van Remco Campert in een dag. In het jaar passeren de seizoenen en in de dag is er het ritme van de dagelijkse gewoontes en beslommeringen en mijmeringen. We leren hem in zijn dagelijks leven en gewoontes kennen en zijn er op bijzondere en intieme momenten bij. Ze laten de andere kant zien van Remco Campert en vormen de kern van de film.”
