In januari 2009 vloog Dirk Wanrooij naar Caïro om daar Arabisch te gaan studeren. Al snel kwam hij in contact met bevlogen Egyptenaren die vochten voor een betere toekomst. Twee jaar later brak de revolutie uit en stond Dirk samen met zijn nieuwe vrienden op het Tahrirplein. Zes maanden zou hij in Caïro blijven. Hij woont er nu nog steeds.

Dirk Wanrooij vertelt uit de eerste hand over de chaotische periode van geweld en martelingen, met talloze slachtoffers. Het leger nam de macht van Mubarak over, gevolgd door de Moslimbroederschap, die op haar beurt werd afgetroefd door opnieuw het leger. Vrijheid, brood en sociale rechtvaardigheid – de eisen van de revolutie – bleven echter uit.

Vanuit de linies van de revolutionairen beschrijft Wanrooij het leven van een groep geëngageerde jonge Egyptenaren – tegen de achtergrond van de geschiedenis van het land, de rol van religie en de economische situatie. Hij laat zien hoe de sfeer steeds grimmiger werd en de situatie in Caïro uiteindelijk volledig ontspoorde.

‘Nog altijd wordt er gemarteld in Egypte. Nog altijd is de overgrote meerderheid van de bevolking arm en leeft een kleine minderheid in ongelooflijke weelde. Nog altijd geniet de politie onschendbaarheid en zijn de rechten van de armen uiterst beperkt.’