Frans Kusters heeft een klein, verfijnd oeuvre op zijn naam staan. Zijn verhalen laten zich het best omschrijven als impressies, schetsen en notities, opgetekend in een intense stijl. Met een milde, haast nesciaanse toon beschrijft Kusters de zinloze verlangens van zijn personages en hun vertwijfeling over verloren idealen. In Paarse dingen brengt Frans Kusters het verleden vol weemoed tot leven: een bezoek aan een tante die zich niet vertoont; ruziënde vrienden die samen naar een nieuwe elpee van de Beatles luisteren – in flarden krijgen de gebeurtenissen een onverwachte betekenis. Paarse dingen is schijnbaar eenvoudig geschreven – onnadrukkelijk, maar vol emotie.